Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Ang ibon na lumilipad ng mataas
Sumasabay sa ihip ng hangin
Tumatabi sa dalampasigan
Umaawit ng sariling awitin
Ipinupundar ang mga hampas ng tubig na hindi kumukupas

Minsan nang sumayaw ang ibon
Sa tabi ng dalampasigan
Natukso ng init ng hangin
At lamig ng karagatan

Sa isang sayad ng kanyang balahibo
Hinatak ng aplaya ang bisig ng mumunti
Nagsisigaw hanggang sa mawalan ng kibo
Nangamba na hindi na makakalipad muli

Ang buhay ng ibon
Tila isang kuwit
Tumigil at nanahimik
Naghihintay ng kasunod

Ngunit ang kuwit ay magpapatuloy parin
Hindi tulad ng tuldok na katapusan ang hantungan
Sa gitna ng pagbagsak at kalungkutan
Tayo, katulad ng ibon, ay makalilipad muli
Donward Bughaw Apr 2019
Nakakabulayaw
ang umaalingawngaw
na sigaw
sa katahimikan nang malungkot na gabi
ng tatlong aninong susuray-suray
sa paglakad
habang binabagtas
ang madawag na bahagi ng gubat,
kung saan naglilisaw
ang masasamang loob
at hayop—
Lumabas ako ng bahay
at nakitang nagmamadali sa pagtakbo
ang isa sa mga anino
habang nagsisigaw ng "Pumarito kayo!"
kaya't agad din akong nagtakbo
at natutop na lamang ang sariling bibig
nang madatnan
ang malamig na bangkay
ng isang babaeng
walang alinlangang pinagsamantalahan.
Tirik ang matang
nakatingin sa kawalan katabi ng
Ang tulang ito ay hango sa totoong kuwento at pangyayaring nangyari sa aming lugar.

— The End —