tayo: ikaw at ako.
kaba, takot at saya
ang pumapalibot sa ating dalawa.
ikaw na mismo ang nagpakita na
hindi dapat ako mangamba.
sa mundong hindi tumatahimik,
boses mo lamang ang aking naririnig.
at kahit anong pilit sa puso kong
hindi matahimik, hanap ko ang iyong pag idlip.
hindi ko matukoy kung ano ba talaga,
walang nakakaalam kung bakit nga ba.
hindi natin nakikita
hindi nahahawakan
hindi naamoy,
nalalasahan at naririnig.
pero alam nating dalawa.
alam natin na
tayo ay masaya.
masaya sa kung anong mayroon tayo
masaya sa kung anong wala tayo
masaya sa lahat ng bagay
basta masaya, masaya sa isa't isa.
tinangap ko na, mga ilang oras,araw at taon na ang lumipas
wala na ang sakit, wala na rin ang manhid
dahil masaya na ako kung saan ka masaya.
dito sa kung saang walang tayo
pero may ikaw at ako.
natutuwa ako sa'yo
kung pano ka natuwa para sa'kin,
napapangiti mo parin ako
kapag naririnig ko ang pangarap mo sa iba,
kung pano mo siya nakita, nakausap at higit sa lahat nakasama.
huwag ka na mag alala dahil
lagi naman ako nandito para maging gabay mo.
huwag mo na ring isipin ako masyado,
kaya ko naman na sarili ko.
paano ba naman
ikaw mismo ang nagturo sakin kung paano tumanggap ng maayos.
aba, ayos nga. kasi hanggang ngayon kaya ko pa.
sabi nila, bakit daw hindi naging tayo.
ikaw na ang sumagot na hindi pwede maging tayo
kasi masaya ka kung anong mayroon tayo ngayon.
ngunit hindi ko na nahabol sagot ko.
"okay na akong sabihin **** tayo
huwag lang mawala ang ikaw at ako."
