Isugpong ang lupa't langit
Lumaon na pagsuyo'y naaanod
Sa kanluran ay naninikluhod
na sana maging malubay ang kasikipan ng loob

Ipagkaila sa tapat ng altar
Tumanda na naangkin ay di ibibigay
Di sadya man mamutawi sa labi ng mga kaibigan
Mag salangsang sa pag-ibig at nang humanggan

Sa wakas ay kusang mabubuhay
Sa walang panahon o oras
Ihuhubog ang mundo na tumila
Gaya ng dasal ng patay sa kalawakan

Ipagkaloob ang kasarinlan
sa marubdob na kinikilos ng itong kaluluwa
Mahiwalay sa katawang tao
At ang karunungan ang siyang magpapalakad sa gawa ng Maylikha

Sapagkat natumbok ng hirang ang budhi
Hindi na kaya maitakwil
Mismo ang kanyang kamay tumarak ng salapang
Sinugat ang kaluluwa - inalila ng kanyang pagnanasa

Hikirit-an ko pirme ikaw hadto
Ha kada paglalagos ko ha diskanso
Tangpi han salog, didto may kahabub-an
Sapit han narra han kanda nanay bungsaran.

Udanon ko la ikaw kit-on
Talagsa ka la gihap sumid-ap ha akon
Bisan man kun makusog an sulog han tubig
Dire ka man naaanod bis' di ka nasarig.

Maupay pagkit-on an imo mga mata
Baga hin bituon kun masirom na
Ngan kun kulopay nakabati ak han imo pag tangis
Iba man an tunog, baga hin huni'n gangis.

Tulo pa la ak ada ka tuig hadto
Baga dire na gud ak nakanumdom
Ambot. Yana, dire ko na man ikaw hinkikit-an
Waray na gihap an narra didto'n kanda nanay bungsaran.