Sa tuwing naaalala ka,
Lungkot at pagsisisi lang ang palaging nadarama.
Hindi naman na dapat iniisip pa,
Ang mga nakaraan na lumipas na.
Bakit ba hindi ka makalimutan?,
Kailangan paba magharapan tayong muli upang tuluyan nang makawala sa nakaraan?.
Parehas naman nating hindi ginusto to,
Na humantong tayo sa ganito.
Masaya naman tayo noon, noong tayong dalawa ay nagmamahalan pa,
Nagkamali lang talaga tayo nang hindi natin sinasadya.
Pero parehas lang tayong nagkamali,
Kaya ito tayo ngayon nagsisisi sa huli.
Pinaghiwalay tayo ng tadhana,
Siguro dahil hindi talaga tayo ang para sa isa't isa.
Hindi ko na rin kasi gusto ang trato mo sakin dati,
Kaya't ako na rin ang bumitaw sa huli.
Hindi ngalang pormal ang paghihiwalay nating dalawa,
Kaya't siguro nahihirapan parin akong huwag kang maalala.
Pero gumawa ako ng paraan para bawiin ka ulit kasi nagsisisi ako na iniwan kita,
Pero nalaman ko na may iba kana.
Lumipas ang mga araw, buwan, taon,
Nakalimutan ko nandin ang taong minahal ko noon.
Pero bakit hanggang ngayon kahit saang anggulo man tingnan,
Hindi ko parin mabura ang mga memorya ng nakaraan.
Ayoko na sanang maalala ang lahat noon,
Pero bakit gumagawa parin ng paraan ang utak ko para maalala lahat ang mga pagkakamali nating dalawa na nilipas na ng panahon?.
Gusto ko nang kalimutan ang kahit anong tungkol sayo,
Pero hindi ko alam kung saang paraan at paano.
Ni wala na akong nararamdaman sayo matagal na,
Pero bakit hanggang ngayon nahihirapan parin ang utak ko na kalimutan ka.
Sana dumating ang umaga na sa paggising ko kumpleto na ako,
Wala nang gumagambala sa utak at katauhan ko.
Na hindi na kita maiisip kahit kailan,
Na natutunan nadin kitang kalimutan.
Pero hanggang saan paba ang itatagal ng panahon?,
Hanggang kailan paba maaalala ang kahapon?.
Palipasin na ang nakaraan,
Dahil para sa akin wala na iyong kahulugan.
This is based on what I've been thinking and based in my story. I hope you like it. Lovelots readers!
