Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Sally A Bayan Jan 2014
( Filipino orTagalog version)

di sumasapit ang pagtulog
sa isang kaluluwang
sabik at di mapakali
isang pusong ubod tiyaga
ngayo'y balisang tumitibok
sa kabila ng malumanay
na pag patak ng ulan...

sa kaunting salitang nagbibigay kasiyahan
parang simoy ng hangin, may mga dalang palamuti
mga matatamis na pangako ng
maluwalhating bukas,
lumutang sa kapaligiran
at binago ang malamlam na
lagay ng kalooban.
ang mga darating na araw
ay muling yayabong.

isang kaluluwang hapong hapo
di-inaasaha'y, napangiti
sa unang pagkakataon
mga matatamis na tunog ng mahihinang
halakhak ay paulit-ulit na tumaginting
sa kalaliman ng gabi.

itong di maampat-ampat na pananabik
aking panalangin ay
tuluyan nang pumayapa
dito sa dilim, ako'y nakahimlay
habang  ang mga pangarap ng pag-asa
ay alak na lumalasing sa aking pag-iisip.
kasabay ng pagdatal ng madaling-araw,
nabubuhay na lalo ang mga bagong isipin
na lalong nagpapasigla sa aking utak...

mulat na mulat ang aking mga mata
di na sasapit pa ang antok
di na sasapit pa ang pagtulog...

::::::::::

(ENGLISH VERSION)

SLEEP DOESN'T COME...

Sleep doesn’t come
To an eager, restless soul.
A heart so patient
now beats anxiously,
Even with the gentle rhythm
Of raindrops tapping.

With just a few satisfying words
Sprinkled with whiffs of hope,
So magical,
A promise of a glorious tomorrow
Floated in the air
And altered the somber mood.
The coming days are to flourish
Once more.

Unexpectedly,
A soul gone weary
Smiled for the first time.
The sweet sound of soft laughter
Unheard in the still of the night.

This insatiable needing
I pray, to be quelled soon..
Here in the dark, I lay awake,
As visions of hope inebriate my mind.
With dawn comes new ideas,
Stimulating my brain even more..

.......my eyes are wide open........
.......sleep wouldn’t come at all……


       Sally

            Copyright 2014
       Rosalia Rosario A. Bayan
*...another old poem, with an  english and tagalog version...*
Claudee Feb 2017
Dalawang kahoy na upuan
At tatlong libong katanungan
'Yan ang ating distansya.

Mahihinang muni-muni
Sa lagas nang espasyo
Kasabay ng maingay kong pagkabasag.

Masidhing pagpindot ng telepono
Dahan-dahang pagtakbo ng luha
Ang bumuo lamang sa ating usapan.

Wala na kong masasabi
Wala kang balak sabihin
Wala nga talaga tayong sinasabi!

Sa patuloy na ingay ng kalsada
Umalis akong walang balak bumitaw
Nagpaiwan ka bagaman matagal nang lumisan.
09/22/16
09/30/16

— The End —