Nagtawag siya ng isang espiritista
at mananalangin
na magbuburda sa bawat hibla
ng kamalayan na patuloy na binuburda
ng sugat at sakit, habang patuloy na ginigising
ang matagal na pagkakahikbi at pagkakatulog sa mga hungkag
na mangangarap.

Dali't daling sumulat ng dagli,
sa bawat pagtagaktak ng mga luhang
umaagos sa sigaw ng mga birhen at santo
na siyang nananalangin sa ikalilinis
ng tahanan laban sa mga naghuhudas
na diyablo, na itinataya ang gabi
para mag-anyong tao sa kahit sino.

Bago sumapit ang gabi.
Sa takipsilim, limang minuto,
bago paparating ang isang duyog
na magwawakas sa hindi maaaring wakasan,
kagaya ng pagtalikod at pagpikit,
na hindi maaaring maisara ng mga mata.

Magpapakarahas sa pagsigaw
at mananabla ng labing-anim na milyong mananampalataya,
ang isang estadista na kung yumapak ay walang-puknat
na magliliyab ang sahig, kung saan nakalibing
ang hindi mabilang ng mga daliri, pagkaraan ng walang
nagdaan sa pagkalimot sa kanila.

Sa gilid-gilid ng eskinita,
matatagpuan ang mga kawalang-malay
na pugot na ulo na hiniling ng mga mananampalataya,
sa isang dyini at ipinagkaloob sa kanila ito, ipinagkaloob, ngayon ay tumatanggi kung kailan naparirito ang hiling.

Ngayon ay malilinis na ang pinakamaruming
hindi nasasaksihan ng mga mata sa tahanan, pagkatapos
ipanglagas ang kaluluwa.

Sa huli, walang bumabalagkas ng daan, na sumasalamin,
pagkatapos manalamin. Sa kabila ng napakaraming salamin.

Mula sa Coronet (Study) ni Daniel “Dansoy” Coquilla, Early 2000s
“Eklips” (2022) sa UP Vargas Museum

Sapagkat ang Maynila ay isang malaking prusisyong hindi nagwawakas. Bawat singit ng kalsada’y may sangsang ng kasikipan, busina ng pagdadalamhati, alingawngaw ng pagmamadali, at balisungsong ng pagkaligaw. Nagsisiksikan ang mga mukha ng pagkauhaw habang ang langit ay saksi sa kanilang karera palabas ng lungsod. Sakay sa nangangabayong gulong at namamangkang dahon. Ang terminal ng buhay ay pugad ng mga pasaherong nauungusan ng mga higanteng parisukat na makina.

Hindi nagsisinungaling ang kabulgaran ng tinta ni Dansoy: mapanghusga ang kalawakan sa mga nagkukumpulang deboto. At sa pagyakap ng malaking anino sa nagluluksang syudad, magliliyab ang mata ng mga mananampalataya—kapit sa manibela, nakatingala, nagbabakasakali sa kapusukan ng buwan.