A vision captured my mind 
By a mistress of a different kind 
She casted the spell at one sight 
Her eyes forced my heart to bow like a knight 

Before a storming burst of emotion 
Sealed to them with complete devotion 
My mind set to siege her fortress 
Wandered to paths so reckless 


Breaking down every ego inside me 
I let my spirit guide me
Whispering her name at moonlight 
Lozen, her form carved through endless night

Starring the world passing by
Body an empty vessel waiting for her lullaby
Longing to reach the elusive dream
My soul released a flattering scream

In nocturnal silence my existence sigh
Is this desire unattainable and too high?
Years go by as failure passed the stepping stone
Drowning in a river all alone

Wondering why I can't look to another way
Gave it a try but my heart wandered astray
Not really there only a phantom
Seeking Lozen my beautiful blossom

Lozen neath blackened hair casted witchcraft
I lost the way and the compass shaft
Her eyes keep calling me but her mouth won't
Nothing I 've seen made me so passionately want

Eager to make her mine
This creature is so divine
Waves after waves of efforts to make her see
Emotions for her deep as the sea

Lozen transforms to mermaid and stare at me
There in a blink of an eye
I sense a nod from her so shy
I found the witches cabin key
So close to her my legs knee

Lozens lips magnetize my lips
Our passion a spark that slips
Holding her tight my soul finds serenity
Sure I knew Lozen for an eternity

The spark became fire inside her as one
Lozens story, a tribute to what we 've become...

Het botert niet tussen
mij en tussen de oren.
Mijn buik is niet te sussen,
wil geen inspraak horen.

Voor maar honderdtien
doen we er ruitenwissers
bovenop.

De smaak van de keizer
Wie wordt de onderwijzer
bovenhands en overmand
zandkastelen in het zand.

En dit is nog maar het begin,
generiek en tegenwijzerszin.
Ronde schijven in vierkante dozen,
nu nog ergens om die ansjo in te lozen.

Mijn geld is op
vakantie en elke keer als ik die man zie
boekt mijn tas een vluchtje bij.

De staat van deze broek en wie ze draagt
in de staat, in beide zitten gaatjes, maatjes op
droog of natte plekken, dansen, rekken, goed proberen bekken,
sleur en doek, ongeacht, de laatste druppel vormt
signalen op je broek, morse code om te zeggen
dat je de verantwoording niet bij de ander
hoeft te leggen. Vogels verschuilen in de veren
van de wolf in schaapse kleren. Ijsberen
onderwinteren op zomerse terrasjes
verre van de mentale was en plasjes
die ze nog moeten draaien.

Laat maar waaien.

Sommige dingen zullen nooit, kan ik nooit vergeten.
Dat ik verkeerd was, moest iedereen weten, ze leken al
te lachen nog voor dat ik moest spreken.
Ik had niets om me aan op te trekken, haalde anderen
dan neer. Zelfs zei iemand stop, gooide ik
ze gewoon een busje verder onder in de functie
van een stomme mop. En oordelen gaat in twee
richtingen. Wie het zaait zal het oogsten, zal het plukken
Het moet toch lukken dat de stukken die we
slaan de waan levendiger maken dat de zaken er
goed voor zouden staan.

Achter elke boom zit de pijn van het verleden, erger nog dan slangen, gevaarlijker dan wolven, het lijden komt in golven en is niet te vermijden.

De pijn is van aller tijden, pakt je bij je biezen.
Laat je zien wat er valt en wat je kan verliezen.
Hier kan ik eindelijk doen wat ik zelf wil,
Hier is al de rest, eindelijk even stil.
Het afzien is een keuze.

Ik voel mij zo speciaal in de zever die'k verpak,
lak aan de tegels, een brug verkocht in de hemel
en de sterren namen geven. Dan durf ik nog te beweren
dat ik controle heb over mijn leven.

Ik blijf zelf best zitten, muren witten, draaien
frezen. Ik kan alleen maar boeken lezen. Wie iets
doet kan missen, wie iets doet, kan leren. Elke dag
is elke dag opnieuw proberen.