Isang karangalan ang pagiging *** laude para sa isang mag aaral. Karangalan na siyang hinahangad ng karamihan ngunit iilan lamang ang nagkakamit. Isa sa mga nagkamit nito ay si Hannah Isabelle D. Mendez. Ngunit sino nga ba si Hannah?Isang mag-aaral mula sa URSC na kumukuha ng kursong BSIT. Gusto mo bang mas kilalanin pa natin siya? Halina’t samahan mo ko.
Kanyang pinanggalingan...
Si Hannah ay ipinanganak noong Agosto 21, 1997. Bunsong anak sa dalawang magkakapatid nina Cristeo at Girlie Mendez. Simple lang ang naging buhay ni Hannah. Lumaking mabait, masipag at may takot sa Diyos kahit na mula siya sa isang 'broken family'. Naghiwalay ang kanyang mga magulang nang siya ay nasa ikatlong baitang. Masasabing hindi madali ito para sa kanya dahil nais niya ay buo at masayang pamilya ang makakasama niya ngunit sa pagsisikap at pagtitiyaga ng kanyang ina, naging matatag at matapang si Hannah.
Kanyang hilig…
Si Hannah ay mahilig magsulat, manuod ng mga pelikula at magbasa lalo na ang mga libro na akda ni Colleen Hoover. Ang pagbabasa ang naging pampalipas oras niya at nakakapagpasaya sa kanya. Maraming bagay ang kanyang natutunan bunga ng kanyang pagbabasa at isa ito sa naging dahilan ng kanyang mga kaalaman na nagdala sa kanya ngayon bilang *** laude.
Simula ng hamon bilang mag-aaral…
Noong bata pa si hannah, wala siyang interes sa pag-aaral. Tulad ng ibang kabataan, kasiyahan lang ang kanyang hinangad pero dahil sa kanyang naging **** noong elementarya, naging bukas ang kanyang isipan sa pag-aaral.
Nakapagtapos siya ng elementarya ng may medalya bilang ikalawang karangalang banggit, sumali sa iba't ibang kompetisyon tulad ng Nutri Quiz Bee - 4th place, Hekasi Quiz Bee -2nd place (Elementary, District level) at sa Highschool 15th place sa Sports Page (RSPC) 1st place Drama fest (School level) journalist at naging presidente ng isang organisasyon noong hayskul.
Sa pagtuntong ng kolehiyo, naipagpatuloy niya ang kanyang pagiging aktibo. Nahalal siya bilang kalihim (S.Y.2015-2016), pangalawang pangulo (S.Y. 2016-2017) at 4th year representative (S.Y. 2017-2018) ng BITS Organization. Naging miyembro din siya ng KASALI Organization taong 2014-2018.
Nang tanungin siya kung paano niya nagagawang pagsabayin school activities at academics, simple lang ang naging sagot niya, “Basta masaya ka sa ginagawa mo, magagawa mo lahat at naniniwala kase ako sa ibinigay sayo yung bagay na yun dahil kaya mo".
*** laude…
Hindi naging madali kay Hannah ang maabot kung anong mayroon siya ngayon. Dumating siya sa puntong hindi na niya alam kung ano ang uunahin. Nariyan ang school works, church duties, family problems at dagdag pa ang mga nagsasabing hindi niya kaya ang kursong IT pero kalaunan napamahal na siya dito. Goal na ni Hannah maging *** laude pero hindi niya ineexpect na makukuha niya ang karangalang ito.
“Sobrang saya dahil ipinagpanata ko ito sabi ko kung para po sa’ken ito, Kayo (Ama) na po ang bahala and then nung nalaman ko na isa ako sa *** laude, hindi ko alam gusto kong sumigaw sa galak, sobrang nakaka—overwhelm.”, wika niya.
Tanging inspirasyon niya ang kanyang pamilya para makapagtapos at maabot ang lahat ng kanyang pangarap.
"When the opportunity knocks on your door, always be willing to give it a chance, 'yan lagi nasa isip ko para wala akong pagsisisihan at always give your best shot sa lahat ng ginagawa mo", wika niya ng may halong ngiti sa kanyang labi.
Tunay ngang nakakagalak ang kanyang pagsusumikap upang makamit ang kanyang minimithi. Mula sa buong pamilya ng URSC, proud kami sa iyong pagdadala ng karangalan!

Onward, soldier.
Onward.

That’s what they all
tell me, but
let me
slow down for a moment.
There’s a little something I gotta
say,

Thank you.

To that swing set in Greenhills Music Studio
San Juan City,
without you,
I’d never have learned that sometimes
it’s the other way around—
feet in the sky and head on the ground.

Mrs. Arambulo, the swing set’s owner,
who made sure I was well versed in
sonatinas and arpeggio scales
before I found out they’d already made
a piano that didn’t need tuning, and

Ma, who’d test my memory by
asking me if I
could recite
whole paragraphs at age four,
she’s why I remember things like
the smell of pilmeni,
the color of our first house’s carpet,
and nine page spoken word poetry,

to everyone behind that old kids’ show, Bayani,
watching it in my
second grade HEKASI class
would bring me to tears each time — no kidding,
you all paved the way for my homeland’s history
to make its home in my heart,

my English teachers from
sixth all the way to eleventh grade,
who all believed and still believe in the words I put down on paper
and spew out on dark stages armed with imagery and the Spirit,
you made me fall deeper in love with the way words can be waves
or flames,

Dad, who taught me
to climb mountains, to read books,
to let myself run free among the nations
but to always remember to leave a part of my heart at home,

to the four little boys I met in Hong Kong,
if we meet again, I owe you a better explanation to your question,
“Why do you dance?”
thank you for asking me that, and I’m sorry for my cowardly answer back then
but I’m braver now, and
I promise it’s for more than just fun or exercise,
it’s for this God I hope you get to know,

and to every Philippine history teacher I’ve ever had,
keep teaching like that,
we need more young ones who’d be willing
to die for their homeland,
you taught me that there is so much more to this country
than its own people tell me, so
burn on.
and make sure they catch fire.

Onward, soldier.
Onward.*

I’m not sure where I’m headed,
but I’d rather be uncertain of the road ahead
than forget
where
I started.
I’ve told you mine, now

tell them yours.