Macht der leugen
zonder haar kracht
Macht der fabel
zonder haar pracht
Mocht het zijn
zoals het was
Neem mij mee
en breng mij terug
Terug naar woorden
en haar macht

Ik ben geboren in negentienvijfenvijftig
en we zijn in tweeduizendnegentien.
De zon schijnt, breng me naar het raam.
Ik wil de regen zien en huilen naar de maan.
Ik ben eenendertig en stilaan fertig
om alleen naar huis te gaan.

Ik vraag me af wat ik beschik
en breng mezelf in gevaar.
Want zoveel is dat niet, besef ik
en dat valt me soms erg zwaar.
Het voelt alsof ik weet wanneer
maar pas na de afspraak waar.