BRING IN THE MUCH NEEDED COMPASSION PLEASE...

Why have we become so callous, so very indifferent??? Why have we stopped feeling another's pain, his woes???

If we can't share, let us at least put our hand on his shoulder and give him a smile. Say a tiny prayer. Can't we???

Have all our feelings died???
BRING OUT THE HUMAN BEING YOU WERE MADE TO BE.

Anar

🦁🦁🦁

LEGENDS

As we to our legends say goodbye; prepare ourselves we must for new ones; many more

Constantly performing better,  endeavouring consistently, we must increase our score;

We need new legends, like Nani,  Soli,  Keki,  Fali, who regally inspire awe and roar.

Doctors great like  Dasturs, Udwadias, Motashaws, Soonawalas n more; who bring back patients from death's door

Best we were n best we shall be; doctors, lawyers, scientists, engineers, armed forces n more;

O brilliant lads n ladies young, you have to excel, you need to quickly come to the fore

Wishing our young population increases and excel they, in their careers, producing legends more.

WISHING ALL OF YOU ALL THE VERY BEST.

Armin Dutia Motashaw

Grant me O Ahura, that desperately needed peace within.

This mind, bitter n sceptical has become, today it's a negative dustbin !

Such a happy go lucky person I was; always smiling, always happy with my kith n kin

Experiences have a bitter truth now revealed; I wonder why people are so selfish, indifferent n mean !

Anyway, help me, O my Mazda, to look within n peace derive, in this endeavour, your "Anar" needs to win.

Armin Dutia Motashaw

🌳👩‍❤‍💋‍👩 🌴
MOST OF THE TIME, AAMCHI MUMBAI WELCOMES YOU WITH OPEN ARMS....

B- booming with buisness, it is.

O- overseas n within India, great economy

M- money n fortune spinner, this city is called

B- Bollywood is as famous here as bhelpuri n Vada pav is

A- always awake, never asleep, at any given time, people are working.

Y- you can always try your fortune, your future has  hope here.

Armin Dutia Motashaw

एक जौहरी, हीरे  मोती का मूल्य आंक सकता है;

लेकिन एक इंसान के मन को कोई पहचान नहीं सकता ।

" अनार ", तू नाचीज़, क्या पहचानेगी, कोइ संत शायद पहचान सकता है।

Anar

મીરાં ની પ્રીત

" ન વાત, ન ચિત, આવિ રીતે, શીદ રિસાઈ ગયો છે તું, ઓ મારા જન્મો જનમનાં મીત, ઓ મારા મનમીત

ન ચીઠ્ઠી, ન કોઇ પત્ર; અરે  સ્વપ્નોમાં પણ દર્શન નહિં; શું આવિ જ રીતે, કરે છે કોઇ પ્રીત???

તો પછી, મારે શું સમજવું? આમ તો કહે છે લોકો, પ્રીત ની સદા થાય છે જીત!

મદમસ્ત બનીને, નિત્ય ગાતાં હોય છે પ્રેમી પંખીડાંઓ, પ્રેમી યુગળો, પ્રીતનાં મીઠાં ગીત.

અને તું! કદીક તો આવીને, ક્યારેક તો આવીને, કંઈક તો આવીને કહે કાનોમાં, ઓ મનમિત.

રાધિકાને તડપાવી, મીરાંને રડાવી રડાવી, બનાવી બાવરી તુજ પ્રીતમાં, તું કેવો છે, અને ક્યાંનો દિલજીત?

કાન્હા, શું તને સ્વીકાર છે તારી- મારી બદનામી? શું આમાં છે થોડુંક બિ, આપણું હિત?

ભૂલી જાઉં છું કે તું તો છે બધાંનો, સકળ જગનો; પછી વાંક ક્યાં છે તારો? કદાચ પ્રીતમ, મેં જ એકલીએ કરી છે  પ્રીત!"

Armin Dutia Motashaw

ઉંમર નો તકાજો

યાદશકિત ધીરે ધીરે ઓસરી રહિ છે,
સહનશક્તિ પણ એજ રીતે ઓસરી રહી છે;

ન જાણે હું કેટકેટલું વિસરી રહી છું,
પણ જે વિસરાવું જોઇયે, તે ક્યાં વિસરી રહી છું?

ઉંમર પોતાનો તકાજો કરે છે; તો પણ હું શા કાજ ખટાશમાં મિસરી નાખી રહી છું!

જીવનમાં બેબસ્તા,  એક કડવાશ સતત આવતો જાય છે, શું એને ઘટાડવા  મીસરી કામ આવશે?

શરીરના દરેક અવ્યયમાં દુઃખદર્દ વધી રહ્યાં છે; કામ કરતી નથી કોઇ ઔષદી, કોઇ જીવન કેસરી

માલિક, શું જીવન એક ઘુવડ બની વિતાવવું પડશે ખૂણે બેસી એક; ચપળતા વિસરી?

Armin Dutia Motashaw