Please don't let me cry,
My tears are wiping out the silhouette of your face
and the colors of your voice
Like in windscreen wiper's case,
Memories I can't afford to erase.
Please don't let me cry!

They will come one day not because they loved you,
But because they will need to be loved again.

She seemed to be mysterious to him
She was just depressed
He wanted to open up about his feelings
But he was never drunk.

They lived each one in their sorrow
It is just the life
The sorrow seemed to be an horror
Sometimes like dull knife.

Ծովս խլել են, անծիր կապույտս,
Ալեկոծումս ու մեգ անդորրս,
Օդս փակել են, խեղդվում եմ տօդից,
Հույզերիս նավակ, վերցրու ինձ նորից։

Գիտեմ, որ չունես ոչ ակ, որ թիեր
Իսկ քո փարոսը մտքով եմ կարել,
Ու փայփայել եմ  տեսքդ հոյակերտ,
Որ փրկեմ ես քեզ մոռացումից բիրտ։

Դու իմ լուսեղեն լողացող կղզի,
Արդյոք ճոճվում ես ծովում իղձրիս,
Խայտան ալիքներն ե՞ն քեզ օրորում
Իմ քաղցր ծո՞վն է քեզ նուրբ պարուրում

Ինձ տար այստեղից, իմ անուշ նավակ
Իմ լուրթ իղձերի ու ծովի զավակ,
Եկ լողանք անուշ մեր ծովի ծոցում,
Ջրերի լազուր ու սառը բոցում։

Եկ թրջվենք ծովիս ջինջ ջրերի մեջ
Սուզվենք ու ձուլվենք մեր խենթ տարերքին,
Խայտանք, թռչկոտենք խոյակների հետ,
Խարույկների պես վեր հառնենք կրկին։

I don't know when I was born
Was it a day or night?
Was the sun shining at me
Or the moon smiled.

I knew that  you would come
With or without regret
I would not be gone
Always easy to get.

I would never blame you
For things I did't have
For things I could't give you
For things you found elsewhere.

And now let's just celebrate,
This glorious moments
It is never too late,
Till my lifetime ends.