Ikaw, sa bawat pintig ng puso,
Na gumuguhit sa mga labi
At nabubuhay sa banaag ng mga ginintuang araw natin
Ako, sa bawat ragasa ng damdamin
Nangingilid na mga luha, binabaha ang isip sa gabing hindi mapayapa
Tayo, sa bawat pagkakataon
Sa gitna ng meron ay walang katiyakan
Sa buhol-buhol na mga tanong,  mga sagot ay hindi makalaya
Hanggang sa tuluyang sumuko at itanikala
Oras, sa bawat kumpas ng iyong mga kamay
Sadyang hindi nakaayon
Sa takbo ng ating panahon
Himig, sa bawat indak ay mananatili tayo,
Magpapatuloy ang awit at tula
Na humabi sa alaala ng kahapong mapangarapin
Makata, sa bawat salita ay mabubuhay ka
Nakaukit sa ningning ng mga tala
Ang pag-asang muli ay masilayan ka.

Patiently wait
For the shadows
To touch the light
Darkness
Get on and strip the mind
Empty hands
And haphazard tracks
Take the pieces on for a ride

The mind is a graveyard
Of memories
Without headstones
Date and time
Name and place
You have put them all to rest
But what do you do on days
When they suddenly turn up just right across the street?
In his favorite shirt
Or wearing her beautiful smile?
Will you run away?
Or hope for them to stay?

Mga hampas ng alon
Sa naglalarong mga pagkakataon
Iniunat ang kamay ng panahon
Ako ay lulusong
Dala ang mga alaala ****
Naibulsa ko hanggang dapit hapon
Naisama sa mga baryang wala ng halaga sa ngayon
Hindi na mabibili ang kahapon
At walang biyahe pabalik sa nakaraan
Haplos ng tubig sa mga ligaw na paa
Hindi batid ng dagat ang bigat ng kahapon
Mga binitawang salita
Ay tuluyan ko ng itatapon
At sa aking pag ahon
Hindi na muling lilingon

Ang pag-ibig ko
Ay katulad ng dagat
Tahimik ngunit malalim
Pero huwag kang matakot
Dahil may kalayaan ang mga alon
At may kapayapaan ang pag-agos ng panahon
Sumapit man ang dilim
Hayaang dumampi sa mga labi
Ang halik ng mga tala
At hayaang yakapin ka ng mahigpit
Sa ilalim ng liwanag ng buwan
Humimlay ka sa mga pangako ng buhangin
Masdan mo ang nagkukulay na kalangitan
Sabay sa pagkumpas ng mga kamay ng oras
Ang himig ng tibok ng mga puso
Nagniningning na mga mata
Tandaan mo na sa pagsapit ng umaga
Sa palagiang pagsikat ng araw
Nandoon at mananatili ka, ikaw,
Aking tula.

I woke up to the sound of poetry
Sung by your lips
And there was nothing more magical
Than how your words,
Like fingers
Played the piano keys in my heart.