Ek was die Suid Weste wind
wat jou wintermaande bring
, jou skimme van diepsee inwaai
om jou land ontsuimig te laat.

Ek was die ysige hand
wat jou sagte vlees knyp
en nakend onder my sagte streling
laat vries in die kou en sy ryp.

Die onaardse storm van skadu's
wat sonder ophou jou
uit jou midnag sliuimer ruk
as ek soos n besetene
in die vroegoggend aan jou deur kom pluk.

Watter vors sou jy, ag
tsja ~ so nietig
teen my kon inrig
*** sou jy kon staan
as ek my volle wendings op jou rig?

*** naief was ek om teen
jou te hammer en myself
keur op keur teen jou vas te gooi
, waar jy onomwonde staan.

Jy ~ vind ek ook toe uit~
die tafelberg van my ou bestaan.

Daar's 'n droogte in Namakwaland
Daar's 'n droogte by die see
Droogte skeil in  Weste-winde
Wat oor ons mense vee
En as ons in ons diepstes
met ons gewete oorleg pleeg
merk ons ook die droogte
wat deur ons jeug beweeg

Geen meer: "jammer oom"; dis als net jy en jou
Weg -die dae van asseblief; dis "gee dit vir my nou"
Vergeet die ring, dis uit my ding, niks gewag totdat jy trou
dis oopmondkou , dis sharrap nou, 'n treurspel om te aanskou

en ek as buitestander, van die leuens en van die leed
ek kan rus met die wete, daar is 'n tent vir my gereed