मिती २०७१ साल
मङ्सिर २० गते
ठीक दिउसो १२ बजे
भर्खरै घामको  न्यानो स्पर्सले
धर्ती मा कस्तो मजाले चुमिरहेको छ

अनी उन्का ती साना साना आँखा
परेलाका झिमिक झिमिक्
सौदर्यलाई निहलिरहेको छन्  
तर सौदर्य एकचिन्न मौन भएको छ
उन्को त्यो कल्कलाएको जवानीलाई देखेर
मानौ सौदर्य लिप्त भएको छ

संसार अड्किएको छ
निला निला आकाश छटपटाई रहेको छन्
उन्का ती रासिला ओठले
शब्दका गुन्जमान छरीरहदा

प्रफुल्ल, निस्चल प्रेमको  आवास आकन्क्षा
अनी म टकक अडिरहेको  छु
उन्को छेउमा
उन्का आँखा सँग मेरा आँखा जुध्न खोजीरहेका छन्
उन्को हात थाम्न
मेर हात कपिरहेका छन्

© सौजन ज्ञवाली