Αφού δεν στάθηκα ικανός να κάνω λογικούς τους ανθρώπους
προτίμησα να  ζήσω ευτυχής μακριά τους
Βολταίρος








η σκιά μου, με ακολουθεί

στις φτερούγες μου επάνω



η θάλασσα από μακριά,

στέλνει την ευωδιά της



ένα καράβι, στο χρώμα της ώχρας

αργοπλέει με  ησυχία



ο χρόνος ο άχρονος με επισκέπτεται

τελευταία



μοιάζει

με κάτι, που οι άνθρωποι

το αποκαλούν ευτυχία



προσευχές και αμαρτήματα,

προπορεύονται της αγάπης



σαν να  στερεύουν οι έννοιες

αλλά,  όχι.







Μαρία Πανούτσου
Ποιήματα  αδημοσίευτα 2016-2025