Bakit nga ba tawag ay Vietnamese coffee?
Sa tasa’y may pait na ‘di basta mawawagi.
Bagal ng patak mula sa itim na bituka,
Parang kwento ng bansang sinubukang burahin ng alaala.

Sa bawat drip, may bigat ang daloy,
Na para bang sugat na ayaw sumaboy.
May gatas na puti sa ilalim ng tasa,
Kislap ng pag-asa sa gitna ng giyera't pasa.

Hindi siya brewed para lang gisingin,
Kundi upang tanungin: saan ka ba nanggaling?
May kasaysayang pilit pinupuno ng asukal,
Pero ang pait ay laging babalik sa hulihan.

Kaya’t kapag tinanong mo: “Why is it called Vietnamese coffee?”
Sagot ay lihim, nasa loob ng tinik na hearty.
Ito’y kwento ng bayang binuhusan ng dilim,
Pero sa bawat tasa, may tapang na tahimik lang umiinom sa hangin.