En dan, wanneer die mouw de schouder dekt, de hond mijn arm lekt, de taart me weinig smaakt, de thee mijn tong laakt, de woorden je mond verlaten, mijn inhibitie niet kan baten en mijn taal ervantussen, dan, hoef ik je enkel maar te kussen.
En dan hoef ik niet te weten wat de toekomst brengt.