Sa lilim ng panaginip kong dati’y may sinag,
Dumadaloy ang salaysay ng kaibigang likha ng isip—tahimik, ngunit tagos.
Sa mundong yaon, ang pangamba’y lumilipad,🪽
Ngunit pagsikat ng araw, ako’y kinakain ng pangil ng sindak,
Pag-iisang kay lupit, kahinaang sa kaluluwa’y umuukit.👻

Sa mga gunita, may mga hiblang marahang bumabalot,
Sa paraisong daigdig, doon ako’y nahihimlay, kahit saglit.
Ngunit ang aninong likha ng sakit sa isip ay palihim na lumalapit,
Binubulong ng pag-iisa ang mga lihim kong pait,
Habang nilalandas ko ang sirang salamin ng sarili kong bait...💀💀💀