گفته بودی ساعتی عشق، بیش از صد جهان است، ای مولوی! گفته بودی جان ده به یارت، ای مولوی! عاشقی کردم، به سالها هم کشید، ندانم چرا، اجابت کردمت و گدا خوانده شدم! جان میدادم به وی، اما دل وامانده را تنها گذاشت... فکر میکردم گفتهات نوشداروست، ای مولوی! ندانستم که شعر است و نوشته، ای صوفی! چه گویم، مولوی؟ حرفی هست؟ نیست دگر، ای مولوی!
"With Rumi" Abolfazl Azizi
You said, "An hour of love is worth more than a hundred worlds," Oh Rumi! You said, "Give your soul to your beloved," Oh Rumi! I loved, and it took years, I don’t know why, but I answered and was called a beggar! I would give my life for her, but left my soul stranded... I thought your words were a cure, Oh Rumi! I didn’t know they were poems and writings, O Sufi! What should I say, Rumi? Is there something to say? Nothing more, Oh ***