Ito ang aking kwento.
Sa lib-lib na lugar,
sa gitna ng kapatagan,
sa tabi ng parang ay isang bahayan.

Sa dami ng mga aso,
yun ding unti ng tao.
Hindi mo nga mawari yaring
gabing kay tamlay,
Tunay nga't kay tindi, yaring
puso'y di maikubli.

Ikaw nga't andini,
ako nama'y wala sa sarili.
Ngunit ano mang sabihin
ay hindi rin maikukubli,
kaya't iyo ng marapatin, yaring
puso't dam-damin.

Ako nga'y lalayo,
ari namang puso'y iiwan
ko saiyo.

Iyo sanang alagaan at huwag
kalungkotan,
Itong aking paglisan ay isang
pangmadalian.

At sa aking pag balik,
dala ko'y regalo at sa simbahan
na tayo ay tutungo.