May pangalan sa hangin na tila humahaplos, Pangalan na gusto kong limutin tuwing sasapit ang hapon. Sa bawat patak ng ulan, Isang alaala ang siyang unti-unting nalilimutan.
Limot, sa mga sandaling ika'y nakasama, Ay siyang unti-unting nalulumot. Pero ang mga nalulumot na ito ay ayokong pakawalan, Kaso nasasaktan ako, dahil ikaw mismo ang lumilisan.
Napakahirap na limutin ka, Maalala ka lang, mata ko ay nagluluha. Ako'y hinihila ng sakit, Dahil bakit parang napakadali sa'yo na ito'y lagpasin?
Bakit hanggang ngayon nakabaon pa rin ang iyong magandang mukha? Sa tuwing sisikat ang araw, Ito'y nakapagpapakumbaba.
Kahit man ang oras ay magbago, Ang pagmamahal ko sayo'y hindi maglalaho. Na kahit man ika'y lumimot Ang puso ko ay sayo lang titibok.