Ooit heb je spijt dat valt niet te ontwijken. *** beter dagen lijken *** zwaarder je later lijdt.
Laat de klanken mij dragen naar een plaats waar klinkers de rechter en de linker me temidden dagen. Voer mij geredeneerde waterwijn en kerken die nooit groener zijn. Vervoer mij naar die streek waar penselen landden, streepten door verguisde stranden tot verhuisde landen omarmd, gesloten in twee handen, zachtjes op de grond gedijd.
Je mag me naar die wegen sjouwen die ik al zo lang vermijd. Ik zal er mijn huisje bouven, er wonen tot een eeuwigheid.
Zelfs al heb ik spijt, dat zal me een worst wezen. Dat went ook wel. En dan leer ik en dan leef ik en dan kan ik tenminste verder.