Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Jul 14
Ik draag en leg de stukken,
niet weten dat sommige
verdraaide prutspuzzels
nooit kunnen lukken.

De andere wel, de ene,
ik leg, ik spel, ik reken,
laat het leven loodjes leggen
tot ik hersenen voel breken.

Krakers kraken en bunkeren
zich losjes vast in mijn hoofd.
Ik kan alleen maar hunkeren
naar de oplossing die je had beloofd.
Wat ik wil en wou is niet meer ÊÊn
en nu het volgende vraagstuk
waar willen we heen?

6/06/24
Daan
Written by
Daan  Belgium
(Belgium)   
44
 
Please log in to view and add comments on poems