ხრუშოვკა იწვის ზამთარში წითლად,
სიტყვები გულზე ეწყობა
 ფიცრად,
უნდა გაექცე ხაფანგებს
 ფიცხლად,
კალმისტარს ღამეში შენ რჩები
ფიქრად.

იქნებ დღეს ფანჯარას ხეებმა უთხრან,
როგორ დაატყდა ქარების
 რისხვა,
სანთელი დაძრწის ვითარცა
 ვირთხა,
ფარდის ბოლოებს ცეცხლები გლიჯავს.

ნერვები მხოლოდ კედლებთან რითმავს,
ბებიას შვილი დაადებს
 ფინგალს,
ხაფანგებს მხოლოდ შენ რჩები, ფრთხილად,
ასე გვიყვება ფანჯრები
სიზმარს.