સ્વીકાર

જેટલું જલ્દી શીખી શકાય તેટલું જલ્દીથી શીખી લે તું, ઓ મન મારાં;

ભલે તું ન માને, પણ સમજી લે, આં સ્વાર્થી જગતમાં પોતીકા કમ છે, અને લાખો લોકો છે પરાયાં

તારાં દિલ-દિમાગ તો ઘણાં લોકોને પોતીકા માને છે, પણ એ બધાં નથી તારાં

દુઃખમાં સાથ આપે કોઈકજ, બીજાં તો  સુખમાંજ બનીને રહેશે  તારાં

ખોલ આંખો તારી, ખોટી આશા ન બાંધ, દુઃખ આવે ત્યારે પોતાના થઈ જાય છે પરાયાં

હકીકત છે જે, તે કરી લે તું સ્વીકાર, સચ્ચાંઈ ને અપનાવી, આપ તું એને આવકાર

બાકીની જિંદગી, એકલતામાં જીવવા, રહે તું તૈયાર; કરી લે આં સચ્ચાંઈ સ્વીકાર

તારી જવાબદારીઓ, તારી વૃદ્ધાવસ્થા, તારાં દુઃખો, હવે છે તારે માટે, એક પટકાર !

સતત યાદ રહે તને આં વાત, બે ત્રણ માનવોને છોડી, બીજાં હવે સમઝે છે તને બેકાર

સચ્ચાંઈ સ્વીકારવા, પોતાના અને પારકમાં અંતર સમઝવા, શીદ લાગે છે તને આટલી વાર?

Armin Dutia Motashaw