Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Oct 2021
α



έφυγε το πουλί

τα ψίχουλα στο πρεβάζι



ένα φτερούγισμα ακόμη

μια τελευταία ματιά



δεν αντέχεται ο πόνος

της πραγματικής αγάπης



αφήστε με να το πω

με τον πόνο αυτόν



κινώ ουρανό και γη

κινώ και τα όνειρα τα ξεχαρβαλωμένα







β



μου το υποσχέθηκες, θυμάσαι

με καθησύχασες, θυμάσαι

με απλά λόγια, θυμάσαι



τα λόγια είναι ο καθρέπτης

της κάθε διαδρομής

της ερώτησης και της απάντησης



τα χτενίζουμε τα λόγια

όμως αυτά ξεγλιστρούν

και λένε την δική τους ιστορία









γ





ξύπνησα – κενό

η εικόνα – καθαρή



πόσο μακριά χέρια είχες

πόσο μεγάλο στόμα είχες



πόσο μεγάλα μάτια είχες

πόσο μεγάλο στέρνο είχες



πόσο μεγάλη καρδιά είχες

για να με φτάσεις





μα κι ο λύκος δεν είναι πια εδώ





δ





η κοίτη στέρεψε. το κατάλαβες

ο ουρανός χαμήλωσε, το είδες



το νερό ΧΎΘΗΚΕ στο κράσπεδο

η νύχτα μίκραινε, μέρα με την μέρα



και εσύ πάνω στο ΆΛΟΓΌ ίδιος

Δον Κιχώτης, μας χαμογέλασες
MARIA  PANOUTSOU
Written by
MARIA PANOUTSOU  ATHENS, KEA , LONDON
(ATHENS, KEA , LONDON)   
180
 
Please log in to view and add comments on poems