تا ژرف ژرف نای خویشتن غوریدن
تا پایان پیکر
و زبان چو توده ای احشایی
حلزون گون
همه چیز را می لیسد
و به لزجه آغشته می شود

فهم می شود با مزه کردن
بیان می شود با مزه کردن
و در ستایش درد

آنچه‌ گفته شد
تا همیشه به بزاق دهان آغشته ماند
آری بزاق زخم ها را مرهمی است