સુનું સુનું લાગે છે ઘર, આમ કેમ બધાને છોડી, ચાલી જવાય તારાથી, ઓ મારા વર ;

પલંગ પર નહીં, રોકીંગ ચેર પર નહીં, ઝૂલો બી છે તારા વિહોનો, જાને પૂછતાં ન હોય બધાં તારી ખબર

સુનું હૃદય, સુની ક્લાઈ બધું છે સુનું સુનું; હતી નહીં મને તારી પલાયન વૃત્તિ ની કોઈ આવી ખબર

જાણું છું એકલતા છે જન્મભરની, તો પછી, મન હૃદય કેમ કબુલતું નથી, માનતું નથી એ વાત?

શા કાજ મારી નજર શોધે છે તને; શા માટે ચાહે છે એ તારી ઉપસ્થિતિ, માંગે છે એ તારો સંગાથ ?

હસતા, ગાતા, ઝઘડતા, એક બીજાને લડતા; શુ તને યાદ આવતી નથી એ બધી વાત ?

૪૫ વર્ષ નો સાથ આમ છોડાય નહીં, કેમ ભૂલી ગયો તું, આં અગત્યની વાત, આપણા સંવાદ

બીજાને કોને કહું મારી વાત, એમને તો લાગશે આં એક વિના અર્થની, એક બિનજરૂરી ફરિયાદ

ગાવું છે મને, "ઓ નીલ ગગનના પંખેરુ, તું કા ન પાછો આવે, મને તારી યાદ સતાવે"; પણ ચૂપ છે બધાજ વાદ

Armin Dutia Motashaw