Staat de keuken onder, is de rommel van de kelder, zo naar boven, de trap op met gestommel, kan je het niet geloven of wacht je op een wonder?
Druk op de ketel, potjes koken onder je veren en bezeren je schorseneren. Dan moet iemand crisis interveniΓ«ren.
Liever zwarte randjes op je brood of je vleesje iets te rood? We hebben niks te kiezen zolang we onszelf maar niet verliezen in de heisa van het leven, het sudderen en beven en beleven van tijd tot tijd toch wel geen nieuwe crisis omtrent die deksels indrukwekkende identieketeit.