Τι να πει κανείς για το τι περνάμε. Τέσσερις τοίχοι γύρω μας. Άδειοι οι δρόμοι. Ένα πέπλο μοναξιάς. Νηστεία στην αγάπη. Εγώ κάθομαι μόνη, δεν ξέρω τι θα πει καθαρό φως.
Θάνατος και αρρώστια σε  κάθε γωνιά. Δηλητήριο καταπίνουμε κάθε μέρα ,αλλά δεν έχουμε βρει ακόμα το αντίδοτο. Δεν με πειράζει το άδειο μου πορτοφόλι αλλά η άδεια καρέκλα δίπλα μου. Τελικά τι σε φοβίσει περισσότερο;