કેહવુ છે ઘણુ બધુ, પણ શબ્દ જડતા નથી, દિલ ભરાઇ આયું છે

વ્યથા વધી રહી છે, આંસુ સરી રહ્યા છે, ગળુ ગુંગળાઇ ગયું છે

કોણે કહું મારા દિલની લાગણી, સાંભળવા માટે કોઇ સંવેદનશીલ જિગર રહયું નથી.

રાધા બિચારી, વિરહમાં તારા, રડી પણ ન શકી, વ્યથા એની, એ જ જાને

મીરાં પોતાના દિલનુ દર્દ કહિ ન શકી, ગિરિધર શિદ થઈ ગયો હતો એકદમ  ચુપ ?

મૌન ક્યાં સુધી જાળવી શકીશ, પીડા ક્યાં સુધી સહી શકીશ; વ્યથાના પણ છે અનેક રંગ રુપ,

હું મારી વ્યથા કોણે કહું, જગ પાષાણ હૃદય નુ છે, પત્થર પર  આંસુ કેમ વહાવું

આં પત્થર દિલ દુનિયામાં મને   સાંભળવા, એક  કોમળ હૃદય ક્યાંથી લાવું?

તું સાંભળ મારી વ્યથા કાન દઈ, ઓ કાન્હા, તને સંભળાવવા હું છું બેતાબ, બોલ ક્યારે  આવું?

Armin  Dutia  Motashaw