Met herfsthaar en een kerfstok
vol klaar en kijk en soms amok,
kom ik uit mijn hol gekropen.
Er is stil wat angst aan in geslopen.
Ik heb de zon al zolang niet meer
mogen aanschouwen dat die eerste keer
mij als een kleuter meesleurt aan de mouwen
en die stralen snijden en kauwen
op mijn niet langer kouwen
huid.

Het is lang zo traag gegaan
dat het nu niet rapper kan.
Ik kan zo hier niet blijven staan.
Ik moet dringend naar de kapper, man.