Aan het einde van de week moet ik naar een evenement, dat mij bij beslissen leek leuk te worden. Je kent het wel, niet iedereen en je moet veel doen alsof, acteren. Die moed kan keren want het was zo druk, het was vermoeiend op het werk, 'k had niet veel geluk in de les of in de kerk om op te letten, bij te blijven, goal te getten. Helaas, ik heb al toegezegd, mijn vat is op en ik wil slapen, ik wil rusten, voldoening geven aan mijn eigen lusten.
Afgezegd, gezwegen en belegen, leven alle mensen verder en ben ik heel tevreden dat ik nog net genoeg had in dat vat om te zeggen dat het enige wat ik wilde, mezelf erbij neerleggen en hopen dat jullie er niet te zwaar aan tilden.