αρκεί που με  αγάπησες
για μέρες,
μέρες γεμάτες από ένα  σύννεφο αναμονής
αναμονή, για  αγκάλιασμα
για βλέμμα κατευθείαν
στην κόρη των ματιών.


απουσιάζω από τα όνειρά σου
όμως  εσύ με επισκέπτεσαι ταχτικά
σε διάδρομους με χρώματα
ξεκολλάς από τον τοίχο
σαν ταπετσαρία σχισμένη

θα περπατώ πάνω στο σώμα σου
και θα τρέφομαι από το αίμα σου
σαν μια μικρή ξεχασμένη ψείρα
που ξέμεινε  από ένα σμήνος
κάποτε,
σε αποθήκη με στάρι σαπισμένο



ο αέρας με καλεί,  για έναν περίπατο,
ως την επόμενη αυγή που θα βρω το θάρρος
να περπατήσω σαν την Lady Godiva,
διασχίζοντας στην πόλη που με γέννησε.

Μαρία Πανούτσου
Στίχοι  2019