Bήμα το βήμα νομίζεις πως αντέχεις
μα δεν αντέχεις να μη κοιτάζεις
και το χειρότερο από όλα
πως πλεον δεν τρομάζεις

ΜΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙΣ

Σάρκες αλλάζεις, κλαις για περασμένα
τα φίδια που σε ζώσανε δεν έρχόντουσαν για σένα.
και η φωνή σου,αυτή που έπνιξες, δεν είναι πια δική σου

ΧΑΝΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ

Κοιμήσου.
Οι φίλες σου κάπου ξεχάστηκαν πάλι καμιά δε μιλά
κάτι με σένα δε πήγε σωστά
στο έλεγαν και εκείνα τα παιδιά στο δρόμο
στα δεκαέξι ηταν νωρίς , σκέφτεσαι με τρόμο.

Τα αγόρια από σπίτι είναι αυτά που σε πλήγωσαν χειρότερα
Και οταν του φώναξες σταμάτα ήσουν ήδη μόνη και ηταν αργά για σένα.
Καμιά φορά όταν κανείς δε βλέπει το πρόβλημα
το αίμα σου παγώνει, πιες κάτι και για μένα.

ΜΕ ΘΥΜΩΝΕΙ

που κανείς δε με ρώτησε γιατί
αν το σεξ είναι η απάντηση ποιά είναι η ερώτηση, μωρή;