-"Έχεις το βλέμμα που θα θελα να'χα".

-"Δε μ'αρέσει να μιλάω για μένα".
Για σένα.
Μ'αρέσει να μιλάω,
για σένα.

Οι φίλες μου τρέχουν να δουν τη ζωή,
σαν να χει απόψε κάποια προβολή
κι εγώ δεν έχω εισητήριο
"Αυτή η πολή είναι σωστό νεκροταφείο μαλάκα και ο τύπος μας το παίζει μυστήριο".

Οι φίλες μου εκτιμούν τη σιωπή θα θέλαν να ζούμε κάπου μαζί
χωρίς διαβατήριο.
Οι φίλες μου γουστάρουν το κλάμα , σκίζουν το γράμμα ,
γυρνάνε στα ίδια , οι φίλες μου έχουν αρχίδια,
μεθάνε στα μπαρ και ουρλιάζουν τραγούδια
" Μωρό μου, λέει,πεθαίνει να σε δει."


Έτσι έφυγα
και είπα θα σ'αφήσω πίσω φτάνει-
"Αυτά τα λένε όσοι πιάνουν λιμάνι"
-μα εγώ αιωρούμαι
ακόμη, σκέφτομαι
"γιατί φέρθηκες τόσο μαλακισμένα;"
Περασμένα.

Με κοίταξες όλο ενοχές
αν συγχωρούσα θα είχα εξουσία
από μένα μη περιμένεις τίποτα
μίλησα ήδη πολύ και βαρέθηκα
"γι'αυτό πες μας την άποψη σου και φύγε".