પંખીડા મારા

પંખીડા મારા માળો છોડી, સિધર્યા પોતાને ઘર;

સુનું સુનું લાગે છે પાછું આજે, મારું આં ઘર;

ઉડી ગયા પંખીડા, રહી ગયાં, હું ને મારો વર.

ચેહલ પહેલ હતી, ચેહકતું હતું મારું આંગણ અને ઘર,

કિલોલ હતો, મૌજ હતી, સુનાપણ થી લાગે છે થોડો ડર.

મોટા થઈ, પંખીડા તો કરવાનાં જ લાંબી સફર;

પછી શા માટે ફરે છે તું  ઉદાસ; ઊઠ્ઠ, તારું કામ કર.

મોટા થઈ પંખીડા ઉડી જાય; છે એ તો કુદરત નો કાયદો અફર.

સ્વીકાર તું આં સચ્ચાઈ, ભલે લાગે એકલતા; તું ન ડર.

ભગવાન, તે બનાવ્યો હશે આં કાયદો; તો તુજ કાંઈ કર.

Armin Dutia Motashaw