દીવાની

આમાં કૃષ્ણ નો શું વાંક, મીરાં તો પોતે દીવાની હતી.

રાધા બી તો કૃષ્ણ ને જોઈ, ભાન ભૂલી જતી, દીવાની થતી.

બને મસ્તાની થઈ નાચતી ગાતી, રાસ રચતી, એમાં કૃષ્ણ નો શું વાંક ?

હે કાન્હા, પ્રેમી ઓ ના મન હૃદય માં જરા ઝાંક;

પ્રીત ની આં જ રીત છે, પ્રીત એટલે જ દીવાનગી.

આં છે એક જાત ની, મહા- મોટી - માંદગી.

હર દર્દી ચાહે પ્રીતમ નો પ્રેમ અને થોડો રેહમ

એ તો બસ માંગે પ્રીતમ ની ખેર, અને એનો પ્રેમ.

દીવાનગી એવી કે, વરી એમાં બી વસે એક ખુમારી.

ભલે લોક કહેતાં ફરે દીવાની;  અરે, આં કેવી બીમારી !!!!

Armin Dutia Motashaw