Ongeacht welk hersendeel als laatste is geraakt, papa en ik, wij zijn vanaf de eerste dag gekraakt. Je heb zoveel voor ons gedaan. Papa heb je geleerd *** hij samen verder hoorde te gaan, mij *** ik op mijn eigen benen moest staan.
Wij kunnen dat hier niet alleen, hebben al zoveel steun gekregen van mensen, vrienden en familie bij wie we onze donkere hoofden konden legen.
Je bent er nog, maar niet meer echt, je schommelt tussen twee extremen. Toch heb jij ook het recht om waardig afscheid van ons te nemen
Mama, lief, jij was de oplosser van alle denkbare problemen. Nu zo zonder jou zoiets verwerken Zal later misschien onze band versterken. Voor nu, echter, stellen we het samen met jou elke dag een beetje slechter.