જે થાય તે ખરું

એ સદા હસતી, ગાલોમાં એના પડતા મીઠા ખંજન.

મીઠા સ્વભાવથી કરતી એ બધાનું મનોરંજન.

લાડલી દિકરી હતી એ, માત પિતાની, એના ભાઈઓ ની.

પ્રિય સખી હતી એ, એની સખીઓની.

અરે સાસરિયાં પક્ષ માં બી હતી એ બધાની લાડકી.

હતી એ એના વડીલો ને માટે, એમની લાકડી.

નાની કળી માં થી, ખીલ્યું હતું આં ગુલાબ નું સુંદર ફૂલ.

પણ અચાનક હવે ચુભવા લાગ્યા એને કંટક અને શૂળ.

જિંદગીએ લીધો એક કફોડો મોડ; મુરઝાઇ ગયો ગુલાબ.

કરમાઈ ગઈ એ નાજુક કળી, ઘટી ગયો ચેહરા નો આભ.

દુનિયાએ એની માસૂમિયત નો લીધો હતો લાભ.

સાદી પ્રેમાળ જિંદગી પર, તૂટી પડ્યું અચાનક આભ.

એકલવાયું થઈ ગયું જીવન એનું; માત પિતા નો ઉથી ગયો સાયો.

હવે પત્ઝડ જેવું જીવન જીવવા નો સમય આયો.

પણ છોડી ન એને હિંમત; બની હવે એ પોતાની તાકત.

પોતાના અંતર આત્મા નો અવાજ સાંભળી, ફરી કર્યું જીવન શરૂ.

હવે પછી જીવનમાં જે થવાનું હોય તે થાય; જે થાય તે ખરું.

Armin Dutia Motashaw