Ipipinta sa sahig ang mga rosas at hihigaan upang malaman ang pakiramdam na maihagis sa kaniyang dibdib Sa matamis na ngiti na nang-aakit Lahat kayang ibigay kahit na higit pa kaysa pag-ibig Para maipabatid ang katindihan
Ang pagsasanib ng di katanggap-tanggap na uri ay wala na makapag-aalis Dininig ang pakiusap Katawan ay instrumento Tinubuan ng sungay gaya ng kambing
Kinain ang liwanag ng araw upang makipaghasik ng lagim Ito'y sariling imahinasyon Gaya ng nalalapit na paggunaw ng mundo sa tuwing may eklipse
Haharanahan nang dumungaw at mahinhin na hilain ang kurtina Kung maririnig ang boses niyang malambing Makukumpleto ba ang araw at habang-buhay alalahanin? Nanakawin ang sandali sa palatakdaan ng oras?
Sumpain na lang, sapagkat pinairal ang kapusukan Paulit-ulit na dinarasal hanggang sumigaw Kung hindi ibibigay ay tatalikod Makipagsanduguan sa pulang hari
Binigo ng sentro ng daigdig kaya ayaw na maglala ng susunod na panahon Sa hungkag na kalawakan Nabubulok ang katuturan Ang malumanay na pananalita ay nagmamaliw