Στην τελική , δεν είναι όλα όπως οταν ήμουν μικρή
είναι παράξενη εποχή , τι κι αν με κοίταζες στα μάτια , τι θα πει;
Τα πήρες πίσω, μεταστροφή και απ' την αρχή.
Οτι κι αν λες εγώ δεν έμαθα σκυφτή
-άλλη εκδοχή-
Ουτε και θα θελα να ήμουνα πουλί.
Οχι.

Εδώ στη γη -
και αγκαλιά σαν πεθαμένοι, στη ξένη πόλη γραφικοί και ξεχασμένοι , μα ζωντανοί όσοι κοιτάζονται στα μάτια πεινασμένοι.


Στα 26 και το τραγούδι το θυμαμαι λεξη λεξη ,
c'est la vie
ολοι κοιταζουν τις καριερες
Περνάν οι μέρες , ενα μπουκάλι ουίσκι και ένα κάρο δίσκοι θυμάμαι πως δεν ήταν αρκετοί ,
κατι Δευτέρες που δεν ήσουνα εκεί.
Και ειχα παράδοξα εκτροχιαστει μα δε βαριεσαι παμε παλι απ'την αρχή.

Και κάποια βράδια δε κοιμάμαι σωστά , με ζώνουν τύψεις και επαναλήψεις , για όσα γίναν μετά,
δε τα χω πάει καλά,
καπου δε βγηκε ,
μα λογικά οπου και να'σαι το θυμασαι
" Γελα και λίγο ,  οτι γινει μετά"

Και ξαφνικα , μες το σκοτάδι δεν αστοχησε και με εβαλε σημαδι , και απο τοτε τα θυμαμαι ολα αλλιως,
Ολες τις βολτες μες το αμαξι που γυρναγαμε
ολα τα βλεμματα που απεφευγες
γελαγαμε-
Μα προσοχή στο κενό , όλο ξεχνάω να στο πω.

Και περπατάω σαν να ειμαι μ'αυτη που θα τα αλλαξει ολα
τα παραταω οταν με σκας ,οταν μου λειπουν ολα.
Θα νευριάζω , θα κοιτάζω αλλού όταν θα λες ξεκόλλα
Γιατί δε ξέρεις πόσες μέρες περιμένω να ρθει

-Ουτε που ξερεις
-Τι;

Δύο στιχάκια grimes, λίγη ελαφρότητα
"οταν ξυπνάω αυτό βλέπω , έλα στην πραγματικότητα"
ένα φιλί στη μηχανή , λίγη σιωπή λίγη νωθρότητα
εσύ -
εμείς, σε μια τυχαία συχνότητα.