Οι μονομάχοι και  η παλαίστρα

με το μυαλό σου είμαι ερωτευμένη και το σώμα ακολουθεί
ό τι και να κάνει το σώμα/υπερισχύει ο έρωτας του μυαλού και της ψυχής /

σαν ψάρι στα δίχτυα σου έχω πιαστεί/ και σπαρταρώ σε κάθε σου άγγιγμα /

σε θέλω και όταν δεν σε θέλω/
και όταν ο δρόμος ανοίγεται μπροστά μου /πιο αισιόδοξος/
πιο φωτεινός/ μακριά σου/

είμαι πιστή σε ό τι βαθειά μέσα σου ποθείς / από μένα

στο σπιτικό που κτίσαμε /σε αγαπώ και το τίμημα μεγάλο/


ονόμασε με  κυρά/  ονόμασε  νερό/  ονόμασε με  αέρα/ ονόμασε με τροφή/  μόνο έτσι θα  ησυχάσω λίγο/

και θα δέσω τα δυό  μου  χέρια/  όπως μαθήτρια  πάνω στο ξύλινο θρανίο /σκαλισμένο από τόσα παιδιά  με γράμματα/  σχήματα  /και ημερομηνίες…


μην με αφήσεις αν δεν είσαι σίγουρος/

αγαπάμε /μόνο αυτό να κάνεις/  τίποτα λιγότερο/

κοιμάμαι μαζί σου όπως ένας τζίτζικας τραγουδά για λίγο ένα τραγούδι το ίδιο μέρα με την μέρα/ ένα καλοκαίρι ζεστό που απλώνεται μέχρι το φθινόπωρο/ και αργοπεθαίνει με τα πρώτα κρύα

ότι έχεις μάθει για τον έρωτα /μέχρι  τώρα θα δεις πως είναι  άχρηστο/  
και μην περιμένεις καμιά βοήθεια/   μόνο τα σκοτάδια  θα σου ανοιχτούν σαν δυο παράθυρα προς  έμενα/


όπως…. Εγώ….. εχθές…. Βράδυ, νοιώθοντας τον καπνό σου… το σώμα σου… από το άλλο δωμάτιο/ τις μυρωδιές σου, τα του μυαλού σου τις αισθήσεις/σε ζητούσα ..

θέλω να έρχομαι σε σένα όταν κοιμάσαι/ και από σήμερα θα ριζώσω  στο κρεβάτι μας /

μέσα στην αδυναμία μου/ η δύναμη μου φτερουγίζει σαν μια γάτα πιότερο/ πάρα σαν ένα πουλί /

όλη την νύχτα χθες / σε περίμενα έσφιγγα τα μπούτια μου να σε κρατήσω αίλουρος μην είμαι ... σε ένοιωθα στην σπονδυλική μου στήλη,  όταν έχει οργασμό  και τρίβεται στο πάτωμα ανάσκελα/

σαν ένα ερωδιό λιγωμένο/ έκανα βήματα μέσα στο ύπνο μου προς σε σένα/

δεν λαχταρώ πιο πολύ και από τον αέρα  την κάθε τρίχα του κορμιού σου/

ας αλλάξουμε ταυτότητες/εσύ εγώ και εγώ εσύ/

αγαπάμε/ άκουσε  την καρδιά μου πως σε ζητά/

κάθε φορά που απομακρύνονται τα σύννεφα / λάμπεις σαν ένα αστέρι


η αγάπη μας έχει το χαρακτήρα ενός ονείρου
είναι ένα άπιαστο πουλί

μην φανταστείς ότι μπορούμε να του ξεφύγουμε εμείς….. εκείνο  ίσως  ναι


όλη σου την ενέργεια/   για μας  κράτα/

το εμάς είναι ένα τεράστιο χταπόδι από έννοιες όπως  ανθρώπου, ιδέες, αγάπες,  όνειρα, εμείς
όλα αυτά

ένας αγώνας είναι η αγάπη μας /με δυο πολεμιστές στην άρρενα

δυο μοναχούς/ εσύ και εγώ  και η αρένα το σώμα μας και η ψυχή μας/

μην αμφιβάλεις // μόνο  εναπόθεσε με  σε ένα τοπίο /που θα φτιάξεις για μένα μόνο



Μαρία  Πανούτσου Πρώτη  δημοσίευση   22/11 2018