Al even durf ik niet te geloven, onder ogen te zien, wat er allemaal verschoven is. Ik mis routine, moet mezelf terug kunnen verliezen in zaken om ze achter de rug te weten geraken.
Ik heb moeite met onzekerheden, waarschijnlijk door gebeurtenissen uit mijn overdreven, zacht verleden. Enkel zo kan ik een voor een de dagen wissen, de tijd van toen terug missen kortom niet langer mijn levenslust vergissen.
Vergulden avond, zachte nacht, verloren ochtend, pracht van dag, ik mis de kracht van mijn eigen lach.