Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Nov 2017
Al even durf ik niet te geloven,
onder ogen te zien,
wat er allemaal verschoven is.
Ik mis routine, moet mezelf terug
kunnen verliezen in zaken
om ze achter de rug te weten geraken.

Ik heb moeite met onzekerheden,
waarschijnlijk door gebeurtenissen
uit mijn overdreven, zacht verleden.
Enkel zo kan ik een voor een de dagen wissen,
de tijd van toen terug missen
kortom niet langer
mijn levenslust vergissen.
Vergulden avond, zachte nacht,
verloren ochtend, pracht van dag,
ik mis de kracht van mijn eigen lach.
Daan
Written by
Daan  Belgium
(Belgium)   
Please log in to view and add comments on poems