a ja, pójde w las,
a z lasu,
przyniose
szumisty wiatr:
ten
gniewny
       głos narodu.

obudze muchomory
by natyle
trucizny było dostępnę,
obudze serca
gniewu aby
wygryzły sie z trumn
kamienia, kiedy
brat był przeciw bratu...

a ja pójde, w las,
a z lasu:
      przyjdzie mój głos -
przemieniony
             w ryk dzika,
otchlań głodu wilka -
    szczek tego:
         co niby domowe
i miłe:
      ten wasz pospolity
psiór ze wścieklizną!