එයාගෙ  ඇස් මට කිව්ව
කවිකයක් අහන්න  ඕනෙ කියල
සරාගී කවියක්
දන්න  නොදන්න
සියුම් වේදනාවෙන් පිරිච්ච්ච
හිත ඇතුලෙ කළුවර තැන් වල
ඇස් දෙක පියාගෙන ලියපු
සරාගී කවියක්

හදවතේ භාෂාවෙන් ලියපු
නිශ්ශබ්ද ස්වරයෙන් කියන
අපේ මත් උන ඇස් වලින්
කිෂිජයේදී රඟදෙන
රන් පාට ඒ කවිය
විදුලියක් උනා ඇයට
නිදහසක් උනා විශ්වයට

ඔව් , 'නෑ' කිව්වෙ 'ඔව්'
ප්‍රතිවිරුද්ධ , සදාතනික
හදවතේ භාෂාවේ
ආදරයෙ ගිනි දැල්ලේ
සරා ගීම කවිය මම ලිව්වෙ
ඒ ඇස් වලින් මම දැකපු
වෙන කවුරුවත්ම  නොදැකපු
අහිංසක දඟකාරිට‍