కల్ల  కోటలు  కూలి  పోయెలే ,
గుండె  భారమే  పెరిగిపోయేలే  ,
వేడి  సెగలతో  కరిగిపోయేలే ,
పుడమి  పైన   ఒంటరిని  అయ్యేలే ,
స్వర్గమంత  నరకమాయేలే . .
నీరు  లేని  చెట్టులా  తయారు  అయ్యేనే ,
రోజు  గడిచిన  రోజా  లా  వాడిపోయానే ,
వెలుగు  చూపే   సూర్యుడే  చీకటి  అయ్యెనే   ,  
గాలి  తీసిన  బుడగల  మరిపోయనే ,
కళ్ళు  ఉన్న  చూపు దూరమాయెనే . . .
చిమ్మ  చీకటి అంత సొంతమాయేనే
కలలు మొత్తం  అంత  సూన్యమే