Ι  Θα επανατοποθετήσω  στο στέρνο σου
    Ένα άγγιγμα
   Και από εκεί θα βγει ένα κόκκινο περιστέρι


ΙΙ  Λίγο ακόμη και θα φωνάξω
     Όλοι να πάμε στην άκρη των συνόρων
     Και από  εκεί να ροβολήσουμε  σαν αστραπή

ΙΙΙ Και ήθελα να μείνω σε άστεγο σπίτι
      Με άπλυτο  σώμα   αχτένιστα μαλλιά
     Άφαγη, απότιστη,,  αναιμική,  άφθαρτη


IV   Θέλω  να διασχίσω το σώμα  σου   αφού πρώτα γίνω φίδι
       Και ρουφώντας το αίμα  σου  θα αδειάσω  τις υγιείς  αρτηρίες
       Ο κόσμος  χηρεύει   με τρία βήματα αριστερά και  τέσσερα   πλάγια



V  Η πόρτα έφερε  τόσα πράγματα στις χούφτες μου  
      Μια  συνάντηση, μια έξοδο, μια αναμονή, μια αποχώρηση
    Και το τοπίο που θυμίζει μια φωνή να σπαρταρά για ένωση


VI Λέω να εμπιστευτώ  την λαίλαπα των σκέψεων μου
      Η Πομπή   έγινε  για να με αναχαιτίσει
     Όχι άρνηση αγαπητή  η  φυλακή σου είναι σίγουρη


©Μαρία Πανούτσου