Όποια λέξη και να πλάσεις υπάρχει πριν από σένα Tι έχεις να πεις γι’ αυτό;
she doesn’t like to be too uncomfortable, no she doesn’t like to be too uncomfortable, no she doesn’t like to be too uncomfortable Charley Genever
Πλησίασε το καράβι στα ρηχά /μικρό, χαρούμενο Η θάλασσα έγινε όπως τότε/ με Οδυσσέα και του άλλους Ιθάκη, το νησί της προσμονής/της τύφλωσης Το βλέπω το λαμπάκι στην ξύλινη κολόνα/ Μη με ρωτάς αν θέλω να έρθει/ ο ένας και μοναδικός/ Φτάνει/ας μείνουν άχτιστα τα σπίτια Για θιάσους περαστικούς /το νερό λίγο και γλυφό\ Δεν έχω αυτιά για τα τραγούδια σου/ Πες μου για τον κόσμο που αγάπησα/ αν θα ξαναδώ Εκείνη την παντοτινή ώρα/ που μπορείς να θυσιάσεις Τον λόγο/ τον χρόνο/ την ίαση/ την ομορφιά / το πεπρωμένο/ Όταν βρέχει ακούω μόνο ότι πρέπει Και το βουνό καθυστερεί τον ερχομό του ήλιου το χειμώνα Όπως τα δένδρα ξεχειμωνιάζουν γέρνοντας έτσι και εγώ Βυθίζομαι αντάρα με αντάρα/ το κορμί σε μοναστήρι άσκεπο Δεν φτάνει το φως μέχρι εδώ / ούτε του ήλιου/ ούτε το φεγγάρι Δεν φτάνει μέχρι εδώ /ούτε το όνειρο που έπλασες Δεν φτάνει ούτε η φωνή / που μυρμηγκιάζει στον λαιμό Μίχλα παντού/ και εκεί / το τέλος του δρόμου