Τα κατάφερες καλά /με αυτό το χέρι από μάρμαρο/
όλο άσπρο
Πόρτες ολάνοιχτες /κοιτάζουν τριαντάφυλλα /
μπουμπουκιασμένα
Σ’ ανατολή και δύση ροές και παφλασμοί νερού/
ν’ ανατριχιάζουν τις σκιές
Βέλος στις χούφτες μου/ εργαλείο κρυφό για μοιχούς /
στο μισοσκόταδο

Το χάραμα/κράτησε την εξουσία/μέσα στην τσέπη την βελούδινη
Πρώτα δώσε τ’ αμύγδαλα /να ξεδιψάσουν το στέγνωμα στα χείλη/
Κι άφησε τους άμαχους να κανονίσουν/ πόλεμο και νεκρούς/

Τα κατάφερες Κύριε μου/ όλοι / στο χώμα/
στο τέλος της θάλασσας
Ότι έμεινε/ είναι μια στενή λουρίδα από νάνους /
που φρακάρουν ότι ειπώθηκε

Και το μαντήλι του Οθέλλου/ κάτω στο μαξιλάρι/
ξεγλιστρά ύπουλα/βουβά
Θύμηση πριν νυχτώσει/ θύμηση πριν την νύχτα που φτάνει/ θύμηση/


© Μαρία Πανούτσου Ανέκδοτα ποιήματα